ഹൃദയ സ്പന്ദനങ്ങൾ

 


ആകാശത്തിലേക്ക് നോക്കി കിടക്കുമ്പോൾ ആയിരം നക്ഷത്രങ്ങൾ മിഴിതുറന്നു നിൽക്കുന്നു.ഒന്നിനു ചുറ്റും ഒന്നായ് ഒന്നായ്,കുറച്ചു കഴിയുമ്പൊൾ സ്ഥലകാലഭ്രമം ബാധിച്ചതുപ്പോലെ തോന്നു.ഞാനെവിടെയാണെന്നോ എന്തു ചെയ്യുകയാണെന്നോ അറിയാതെ അറിയാതെ അങ്ങനെ കിടക്കണം.ചെറുപ്പത്തിൽ ഞങ്ങളുടെ വീടിന്റെയടുത്തുള്ള പാറയിൽ രാത്രികാലത്ത് ഞാനങ്ങനെ കിടക്കും.നക്ഷത്രങ്ങളെ കാണുമ്പോൾ എനിക്ക് ആനന്ദം തോന്നും .ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലാത്തപ്പോൾ ഇങ്ങനെ കിടന്നു നോക്കണം, നമ്മിൽ നിന്നും നമ്മളിലേക്കുള്ള ദൂരം കുറഞ്ഞ് കുറഞ്ഞ്  ഞാനില്ലാതെ നമ്മളില്ലാതെ ഒരു ഒന്നുമില്ലായ്മ്മ അനുഭവപ്പെട്ടു തുടങ്ങും.മനസ്സു ശൂന്യമാവുമ്പോൾ ദു:ഖങ്ങളായ് കരുതുന്നവയൊക്കെ പൊയ്യ് പോകും.മനസ്സിനെ ശാന്തമാക്കാൻ ഇതൊരു വഴിയായ് പലപ്പൊഴും എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. ഇതൊരുതരം ഒളിച്ചോട്ടമാണ് ജീവിച്ചുകൊണ്ട് ജീവിതത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒളിച്ചോട്ടം.ഭൂമിയിലെ പോലെ തന്നെ പ്രകാശിക്കുന്ന ചിന്തകളെ മാനത്തും കാണാം മങ്ങിനിൽക്കുന്ന സങ്കടങ്ങളെയും.ചിലപ്പോൾ പ്രകാശവേഗത്തിൽ മിന്നിമറയുന്നവ ,പയ്യെ പയ്യെ നമ്മെ കൊതിപിടിപ്പിച്ച്  നീങ്ങുന്നവ.പെട്ടെന്ന് പാഞ്ഞ് വരുന്ന ദു:ഖ കടലുപ്പോലെ കാർമേഘങ്ങൾ.എനിക്കിവിടെ സുഖമാവുന്നു , മരുന്നുകൾപ്പോലെ ......