ചിരാതുകൾ

വെളിച്ചം മനുഷ്യന് മിഥ്യകളാണ് കാട്ടുന്നത് എന്നാൽ ഇരുട്ടിൽ യാഥാർഥ്യങ്ങളെ തിരിച്ചറിയാനാവുന്നുമില്ല.എനിക്കറിയാവുന്നത് മലയാളഭാഷയാണ് ,തെറ്റിലാതെ അറിയാമെന്നല്ല അറിയുന്നത് എന്നുമാത്രം.

എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്ത് ബ്ലോഗൊരു മരീചികയാണ്.ഇവിടെ ഞാൻ കാണുന്നത് യാഥാർഥ്യങ്ങളെയല്ല,വിനയത്തിന്റെയും അറിവിന്റെയും കപടമേലങ്കി അണിഞ്ഞവരെയാണ്.

കവിതകളിൽ ,കഥകളിലെല്ലാം പ്രണയത്തിന്റെ അതിപ്രസരം.

സ്നേഹിക്കുന്നവരുടെ മുഖത്തു നോക്കി വേദനിപ്പിക്കുന്നവ പറയകയെന്നത് അതീവ ദു:ഖകരമാണ് .എന്നാൽ പറയാതിരുന്നാൽ അവർ നന്നാവാനുള്ള അവസരമാണു നാം നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നത്.

എന്റെ മനസ്സ് ആകാശം പോലെയാകുന്നു.അതിന് സഞ്ചരിക്കാൻ അതിർവരമ്പുകളില്ല ദൂരേക്ക് ദൂരേക്ക് നീണ്ടുപോകുന്നവ.

ഞാൻ നിങ്ങളിലൊരാളാണ് നിങ്ങൾ എന്നെപ്പോലൊരാളും .

സഹനം ചിലർക്ക് ജന്മസിദ്ധമാണ്,മറ്റു ചിലർക്ക് സ്വയാർജ്ജിതവും.അതിനാൽ തന്നെ ആർക്കും നേടാനാവാത്തതെന്ന് പറയാനാവില്ല.

ഇനിയെന്റെ ചിന്തകൾ നിങ്ങളുടേതു കൂടിയാവണം.

സ്വയം തുറന്നുകാട്ടുമ്പോൽ ആരാണെന്ന് എന്തിനു ചോദിക്കണം.ഈ ഭൂമിയിൽ ഒന്നും അനശ്വരമായില്ല. അനശ്വരത എന്ന വാക്കു തന്നെ നശ്വരമാണ്,അതിനാൽ ഞാനാരെന്ന ചോദ്യത്തിലർഥമില്ല.അതൊരു പൊള്ളയായ ചോദ്യമാ‍ണ് .

ഞാൻ പറയുന്നതൊന്നും സത്യമാകണമെന്നില്ല ,ഇവയെല്ലാം സങ്കൽ‌പ്പങ്ങളാ‍ണ് ഞാനും.